Starocie z szuflady

Moje ulubione trampki, kupione w...SMYK-u : ) Na pamiątkę czasów ich świetności!

Sprzątanie czasem polega na robieniu bałaganu. W moim przypadku słowo czasem, odnosi się do "zawsze".

Podczas prób ulokowania przedmiotów w odpowiednim miejscu natknęłam się na stare prace.

Nie są to dzieła sztuki a jedynie, w większości, przymusowe, szybkie (powiedziałabym błyskawiczne) szkice, tworzone na potrzeby zaliczenia przedmiotu na studiach. Jak wiadomo- studia dotyczyły ogrodnictwa, zatem rysunek, mimo, że ważny dla mnie to godzinowo zajmował nikłą część studiowania. Więcej teorii, gadania o architekturze kościołów i nieprzydatnych ani w rysowaniu, ani w ogrodnictwie paplanin prosto z książki.

No ale na bok narzekanie- czas na przyznanie się do popełnienia zbrodni na ołówkach, węglach i papierze : )

Jako pierwszy najpaskudniejszy bazgroł:

Wstyd się przyznać do niego. Przykład- jak nie należy rysować:D

Moje marzenie o brzuszku w szybkim szkicu węglem.
Szybkim, bo rysowałam go jakieś 5 minut.

Ołówek. Dłonie kilku osób, które się nawinęły w trakcie rysowania.

Na koniec szkic zupełnie stary. 

Kiedyś, jeszcze w liceum, dorabiałam sobie w punkcie ksero z wypożyczalnią kaset. Latem, gdy nie było studentów, a ludzie zamiast siedzieć przed telewizorem byli na plaży, wzięłam sobie kartkę papieru, fotkę swego ówczesnego mena i zaczęłam bezwiednie bazgrolić. Muszę przyznać, że do dziś jestem zaskoczona, bo nie posądzałam siebie o portrety. Co prawda mama obiektu nie była zadowolona efektem końcowym, ale liczą się chęci ; )

Pierwszy, pierwszutki portret na przypadkowej karteczce.